O violini

Violina je sopran među gudačkim instrumentima u orkestru. Ona ima dugu istoriju, stotine godina unazad. Različiti tipovi sličnih instrumenata sa 2, 3 i 4 žice postojalo je u različitim kulturama širom sveta, a mnogi istoričari veruju da je preteča četvorožične violine koja je razvijena u Evropi tokom 1500-tih godina došla sa srednjeg istoka. Violina je korišćena prevashodno da prati vokale i ples u vreme renesanse.

Tokom 1600-tih godina kompozitori počinju da pišu više za violinu, a graditelji da usavršavaju instrument. Muzičkim inovacijama najviše je doprinela škola italijanskih graditelja koji su izradu instrumenta doveli na vrlo visok nivo. Neki od najpoznatijih graditelja 1500-tih godina su Andrea Amati i Gasparo da Salo. Nastavak tradicije 1600-tih i 1700-tih godina pripada graditeljima kao što su Jacob Steiner, Nicolo Amati, Giuseppe Guarneri i Antonio Stradivari.

Moderno gudalo je razvijeno od strane Tourte u kasnim 1700-tim godinama. Spohr je izmislio podmetač za bradu 1820. godine. Od 18. veka violina nije imala značajnijih promena u dizajnu.

Delovi 1. Puž 2. Čivije 3. Kućište 4. Prag 5. Vrat 6. Grifplatna 7. Žice 8. F-otvor 9. Kobilica 10. Duša (unutra) 11. Fajnštimer 12. Žičnjak (kordar) 13. Podbradak 14. Dugme

Raspored žica

(gledano sa strane izvođača)

Notna visina