O gudalu

Gudalo izaberite veoma pažljivo, jer je ono kod gudačkih instrumenata posrednik između izvođača i instrumenta. Gudalo treba da zadovolji zahteve kao što su elastičnost, fleksibilnost i dobra distribucija svoje težine.

Gudalo u vrhunskoj klasi može biti primerak velikog majstorstva. Visoki kvalitet gudala zavisi od preciznosti izrade, znalačkog izbora materijala i zadovoljenja nekih matematičkih zakona.

Savremeni štap violinskog gudala je dugačak oko 74 cm. Štap gudala za violu je malo kraći, dok je za čelo još kraći (oko 70 cm). Težina gudala je individualna i muzičar treba da izabere pravu težinu za sebe. Današnja gudala za violinu teže između 55-65 g, za violu oko 75 g a za čelo između 80-85 g.

Kvalitet gudala zavisi i od materijala, gde je važan odnos elastičnosti i čvrstine. Graditelji gudala koriste tropsko drvo iz familije Caesapina (Južna Amerika i severna Afrika). Ovo drvo se zove "brazilsko drvo", a najbolja vrsta je Pernambuco drvo.

Delovi

Gudalo se u osnovi satoji iz: štapa (sa glavom), žabice i struna.

Izvedba

Većina gudala je osmougaona na strani žabice i zaokrugljuje se prema glavi štapa, iako postoje i isključivo okrugli i isključivo osmougaoni štapovi.

Glava je oličenje majstorstva i odražava balansiranost linije.

Zbog dugotrajnosti većina graditelja preferira navoj od žice. Najčešće od tzv. "german silver" - nikl-srebro, "sterling silver" - pravo srebro ili od zlata.

Žabica je po pravilu od abonos drveta, koje treba da je fine strukture i tamno crne boje. Međutim, žabica se ponekad izrađuje i od slonove kosti, bizonovog roga, ćilibara, kornjačinog oklopa ili (za manje kvalitetna gudala) od surogata.

Većina štapova je lakirana. Samo poneka gudala se ostavljaju prirodna, bez laka, i ona se samo naulje i poliraju.

Strune čini klupko od oko 150 izabranih konjskih dlaka.

Šta je pernambuko?

Drvo pernambuko, (ili fernambuko), lat. naziv Caesalpina echinata, u Brazilu se naziva Pao-Brasil. To je vrsta drveta srednje veličine (iz fam. Legumonosea), sa relativnim sporim rastom. Raspostranjeno je u celom Brazilu u šumama uz Atlantik.

Rast i razvoj drveta zavisi od različitih faktora, kao što su sastav zemljišta, klima i položaj staništa. Tipičnu žutu do crvenosmeđu boju potrebnu za gudala, stabla dobiju tek posle 20 godina rasta.

Po nekim procenama, početkom 21. veka na području "Mata Atlantika" - šuma uz Atlantik u Brazilu u sastavu imaju svega od 5-10% pernambuka u poređenju sa vremenom pre Kolumbovog otkrića Amerike. To je prvenstveno posledica intenzivne seče šuma zbog širenja obradivih površina za poljoprivredne kulture i zbog gradnje novih naselja. činjenica je da su staništa ove biljne vrste danas retka i da pernambuka ima sve manje u šumama.

O drvetu u gradnji gudala

Od davnina su se u izradi gudala koristile razne vrste egzotičnog drveta čiji su kvalitet i osobine odgovarale zahtevima za građenje muzičkih instrumenata, kao što su: gustina, tvrdoća i čvrstina.

U periodu od početka XVI do sredine XIX veka stabla pernambuka uvožena su u Evropu prvenstveno kao materijal za spravljenje crvene boje.

Od sredine XVIII veka pernambuko počinje da se koristi i za izradu gudala, a među prvim graditeljima koji su ga koristili u ovu svrhu bila su braća Tourte, koja su prepoznala i cenila posebne osobine ovog drveta.

Do početka XIX veka pernambuko je potisnuo sve ostale vrste drveta u gradnji gudala. Sve do današnjih dana pernambuko ostao je idealan prirodni materijal za gudala, pre svega zbog kvaliteta zvuka, kao i zbog fizičkih i mehaničkih osobina u lakoći sviranja.

Iz naše ponude